Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε όλοι μια αναδιάρθρωση της δημόσιας ασφάλισης και τη δεδομένη υποβάθμιση των παροχών υγείας από τα κοινωνικά ταμεία. Επιπλέον, είναι εμφανής η στροφή των πολιτών στα δημόσια νοσοκομεία λόγω αδυναμίας να ανταπεξέλθουν στο υψηλό κόστος μιας νοσηλείας σε ιδιωτικό νοσοκομείο (τα ράντζα έκαναν ξανά δυναμικά την εμφάνισή τους σε Βενιζέλειο και ΠΑΓΝΗ πχ στο Ηράκλειο). Από την άλλη πλευρά παρατηρείται έντονο ενδιαφέρον , παρά τη δεδομένη οικονομική στενότητα, από τους πολίτες για ενημέρωση πάνω σε θέματα που αφορούν τις ιδιωτικές ασφαλίσεις υγείας ή αλλιώς νοσοκομειακά προγράμματα.

Ο λόγος είναι το ότι η ιδιωτική ασφάλιση δεν θεωρείται απλά ένα είδος πολυτελείας αλλά μια αναγκαία δαπάνη που έρχεται να συμπληρώσει τα κενά των ασφαλιστικών ταμείων. Τα διαδεδομένα επιχειρήματα ‘’αν δεν πλήρωνα τόσα στο ταμείο μου θα είχα μια φοβερή ιδιωτική ασφάλεια’’ ή ‘’αν μπορούσα να μην πληρώνω (πχ) ΤΕΒΕ θα έκανα μια ιδιωτική’’  ποτέ δεν είχαν ουσιαστική βάση αλλά χρησίμευαν μόνο για να αποφύγουν τη συζήτηση με κάποιον ασφαλιστή. Αυτό γιατί η  ιδιωτική ασφάλιση συμπληρώνει τη Δημόσια και δεν την υποκαθιστά πλήρως σε καμιά περίπτωση. Καλό είναι λοιπόν να υπάρχει ένας οδηγός με κατανοητά λόγια για να μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος να κάνει σωστή έρευνα αγοράς και να επιλέξει αυτό που ταιριάζει περισσότερο στις ανάγκες του.

Τι είναι ένα πρόγραμμα υγείας

Ουσιαστικά αποτελεί την υποχρέωση μιας ασφαλιστικής εταιρείας να πληρώσει τα έξοδα νοσοκομειακής περίθαλψης του πελάτη της σε περίπτωση που γίνει κάποια θεραπεία σε ένα νοσοκομείο. Το ποσοστό των εξόδων αυτών εξαρτάται από κάθε πρόγραμμα και συνήθως από τα ασφάλιστρα που καταβάλει ο πελάτης. Όσο περισσότερα τα ασφάλιστρα τόσο μεγαλύτερο το ποσοστό κάλυψης σε γενικές γραμμές.

Τι καλύπτεται

Όλα τα αναγκαία έξοδα που θα προκύψουν για μια θεραπεία ενός ασθενούς σε νοσοκομείο. Για παράδειγμα καλύπτονται αμοιβές ιατρών, φάρμακα, εξετάσεις, υλικά, διαμονή, αποκλειστική νοσοκόμα, ασθενοφόρο κ.α. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι θα αποζημιωθούν μόνο τα αναγκαία για τη θεραπεία της κάθε περίπτωσης και όχι τυχόν εξετάσεις ή άλλα έξοδα άσχετα με την περίσταση.

Πως αποζημιώνεται ο ασφαλισμένος

Ο συνηθέστερος τρόπος είναι η προσκόμιση από τον ασφαλισμένο των πρωτότυπων τιμολογίων και ιατρικών γνωματεύσεων στην εταιρεία του μετά το πέρας της νοσηλείας. Μετά τον έλεγχο των παραστατικών, η εταιρεία καταβάλει τα προβλεπόμενα στον ασφαλισμένο. Αυτός είναι ο λεγόμενος ‘’απολογιστικός τρόπος’’. Εναλλακτικά, εάν το νοσοκομείο που έγινε νοσηλεία έχει συνεργασία με την ασφαλιστική εταιρεία, ο διακανονισμός γίνεται μεταξύ νοσοκομείου και ασφαλιστικής και ο ασφαλισμένος πληρώνει στο νοσοκομείο την όποια συμμετοχή προβλέπεται.

Οι 10 βασικές έννοιες ενός προγράμματος υγείας

1. Διάρκεια:Ένα νοσοκομειακό συμβόλαιο μπορεί να είναι ισόβιο – δηλαδή να ισχύει για όσο ζει ο ασφαλισμένος χωρίς να έχει διαφοροποιήσεις-  ή έως τα 65 ή 70 έτη του ασφαλισμένου. Η νέα τάση είναι τα ετησίως ανανεούμενα συμβόλαια για τα οποία η ασφαλιστική κάθε χρόνο αναθεωρεί κόστος και καλύψεις και ενδεχομένως  το καταργεί. Αυτό προσφέρει στον ασφαλισμένο οικονομικότερα ασφάλιστρα αλλά δεν τον διασφαλίζει στην πιθανότητα να καταργηθεί το πρόγραμμα σε μια στιγμή που δεν θα μπορεί να ασφαλιστεί αλλού (πχ στα 63 του ή αν έχει προκύψει κάποιο πρόβλημα υγείας στο μεσοδιάστημα). Είναι προφανές ότι τη μεγαλύτερη διασφάλιση την δίνει ένα ισόβιο πρόγραμμα το οποίο θα είναι πάντα σε ισχύ, ανεξάρτητα εάν η ασφαλιστική έχει διακόψει την κυκλοφορία του σε νέους ασφαλισμένους.

2. Όριο κάλυψης:Το μέγιστο ποσό εξόδων που μπορεί να καλύψει μια ασφαλιστική για μια νοσηλεία. Αυτό μπορεί να είναι πχ 400.000€ ανά περίπτωση, ή 600.000€ ετησίως κτλ. Το προτιμότερο είναι να ισχύει μεγάλο όριο κατά περίπτωση γιατί σε ετήσια βάση μπορεί το όριο να εξαντληθεί λόγω διαδοχικών νοσηλειών.

3. Απαλλαγή ή εκπιπτόμενο ποσό: Για λόγους μείωσης του κόστους ενός συμβολαίου, τα περισσότερα προγράμματα προβλέπουν ένα αρχικό ποσό εξόδων το οποίο δεν αποζημιώνεται και πληρώνεται από τον ασφαλισμένο, πχ 1.000 , 1.500 2.000, 3.000 ευρώ. Δηλαδή, εάν μια νοσηλεία κοστίσει 10.000€ και προβλέπεται απαλλαγή 2.000€, η αποζημίωση θα είναι 8.000€. Όσο μεγαλύτερη η απαλλαγή τόσο χαμηλότερα τα ασφάλιστρα.

4. Ποσοστό κάλυψης ή συμμετοχή: Το ποσοστό επί των συνολικών εξόδων που αποζημιώνει η ασφαλιστική ή το ποσοστό το οποίο βαρύνει τον ασφαλισμένο. Για παράδειγμα 90% κάλυψη ισούται με 10% συμμετοχή ασφαλισμένου. Η συνήθης πρακτική είναι να υπάρχει συμμετοχή σε νοσοκομεία του εξωτερικού ή μη συμβεβλημένα – π.χ. 80% σε ΗΠΑ και Καναδά. Είναι εμφανές ότι όπου η κάλυψη είναι 100% είναι το ιδανικό, ιδιαίτερα σε νοσοκομεία του εξωτερικού όπου τα έξοδα είναι πολύ περισσότερα. Η συμμετοχή εφαρμόζεται στο υπόλοιπο των εξόδων μετά την εφαρμογή της απαλλαγής.

5. Όρια αμοιβών ιατρών και δωματίου και τροφής : Συνηθίζεται να υπάρχει ανώτατο όριο στις αμοιβές χειρουργών και αναισθησιολόγων καθώς και στα έξοδα για το κρεβάτι (δωμάτιο και τροφή). Αυτό συμβαίνει κυρίως για να αποφεύγονται υπέρογκες απαιτήσεις από χειρουργούς και νοσοκομεία. Τα όρια αυτά αναγράφονται στον λεγόμενο ‘’πίνακα αμοιβών’’ και πρέπει να είναι γνωστά στον ασφαλισμένο. Παλαιότερα δεν υπήρχαν τέτοιοι περιορισμοί και ακόμα υπάρχουν ασφαλιστήρια χωρίς πίνακα αμοιβών. Ένας σαφής και υψηλός πίνακας εξασφαλίζει πάντως καλύτερα τον ασφαλισμένο απέναντι στις εκτιμήσεις της εταιρείας οι οποίες αντικαθιστούν τον πίνακα αμοιβών με την έκφραση ‘’συνήθεις και λογικές’’. Επιπλέον είναι πολύ σημαντικό και ένα υψηλό ημερήσιο όριο για δωμάτιο και τροφή καθώς το ξενοδοχειακό κομμάτι στοιχίζει πάρα πολύ και ιδιαίτερα στο εξωτερικό.

Για περισσότερα πατήστε εδώ.